زنگ زرد یک بیماری بسیار مهم در گندم به ویژه در مناطق سردسیر است. شرایط دمایی ایده آل برای جوانه‌زنی و نفوذ اسپور بین 13 تا 18 درجه سانتیگراد است. گسترش بیشتر بیماری در دمای 12 تا 15 درجه سانتیگراد اتفاق می‌افتد. این باعث می‌شود زنگ زرد بیشتر یک بیماری بهاره باشد.البته نکته حائز اهمیت حساسیت بیشتر گیاهان جوان است که با بالغ شدن مقاومت گیاه افزایش می‌یابد.
چرخه بیماری زنگ زرد غلات:
ریسه‌های قارچ طی تابستان در بافت گیاه میزبان به حالت نهفته یا کمون به سر می‌برد. زنگ زرد از این ریسه‌ها، اردیوسپورهای باقی مانده و یا از آنها که توسط باد از سایر میزبان‌های آلوده (علف های هرز خانواده غلات) آمده‌اند، منشأ می‌گیرد. بسته به اقلیم، آلودگی اولیه می‌تواند در پاییط یا زمستان آغاز گردد. قارچ عامل بیماری زمستان را به صورت اوردیوسپور یا میسلیوم در بافت برگ سپری می‌کند و در بهار فعال می‌گردد.
خسارت ناشی از بیماری زنگ زرد گندم:
زنگ زرد در گندم می‌تواند بین 5 تا 30 درصد خسارت ایجاد کند که این امر ناشی از کاهش سطح سبز برگ و تخلیه کربوهیدرات از گیاه باشد. آلودگی شدیدتر منجر به کاهش رشد ریشه و حساسیت به خشکی در گیاه می‌شود.
تشخیص علائم بیماری زنگ زرد گندم:
علائم اولیه بیماری به صورت به صورت جوش‌های کوچک زرد بر روی سطح برگ‌های جوان دیده می‌شود. این جوش‌ها به تدریج گسترش یافته و به صورت نواری یا خطی در امتداد رگبرگ‌ها در سطح فوقانی نمایان می‌شود. در آلودگی‌های شدیدتر در هر دو سمت برگ بیماری گسترش می‌یابد. در اثر توسعه بیماری، برگ، غلاف و حتی قسمتی از سنبله خشک می‌شود و احتمال عقیم شدن گل‌ها افزایش می‌یابد.
کنترل بیماری زنگ زرد گندم:
استفاده از ارقام مقاوم، کنترل علف‌های هرز خانواده غلات، مدیریت تغذیه گیاهی (افزایش پتاسیم در صورت کمبود) و کنترل شیمیای با سموم تبوکونازول، پروپیکونازول، سایپروکونازول و فلوتریافول
